Nemogućnost ograničenja visine naknade troškova prevoza za dolazak i odlazak sa rada
Nemogućnost ograničenja visine naknade troškova prevoza za dolazak i odlazak sa rada
“Članom 118. stav 1. tačka 1) Zakona o radu, utvrđeno je da zaposleni ima pravo na naknadu troškova u skladu sa opštim aktom i ugovorom o radu, za dolazak i odlazak sa rada, u visini cene prevozne karte u javnom saobraćaju, ako poslodavac nije obezbedio sopstveni prevoz. Promena mesta stanovanja zaposlenog nakon zaključenja ugovora o radu, ne može da utiče na uvećanje troškova prevoza koje je poslodavac dužan da naknadi zaposlenom u trenutku zaključenja ugovora o radu, bez saglasnosti poslodavca (stav 3. istog člana).
Opštim aktom ili ugovorom o radu, potrebno je utvrditi kriterijume i merila za isplatu troškova za dolazak i odlazak sa posla, odnosno pod kojim uslovima i na koji način se zaposlenima obezbeđuje naknada ovih troškova. Zaposleni imaju pravo na naknadu troškova prevoza za dolazak i odlazak sa rada, ako poslodavac nije obezbedio sopstveni prevoz, samo ukoliko su takve troškove imali, a visina istih se utvrđuje na način i u iznosu određenim opštim aktom (kolektivnim ugovorom ili pravilnikom o radu) i ugovorom o radu. Ako je propisano opštim aktom ili ugovorom o radu, poslodavac može od zaposlenog da traži dostavljanje i drugih odgovarajućih dokaza o tome da li je zaista došlo do ostvarivanja ovih troškova (autobuske karte, dokaz o kupovini mesečne pretplatne karte, računi za gorivo i sl.). Promena mesta stanovanja zaposlenog, nakon zaključenja ugovora o radu (ugovori zaključeni počev od 29.7.2014. godine), ne utiče na uvećanje troškova prevoza koje je poslodavac dužan da naknadi zaposlenom u trenutku zaključenja ugovora o radu, bez saglasnosti poslodavca.
Imajući u vidu navedeno, mišljenja smo da se ne može ograničiti visina naknade troškova prevoza, s obzirom na to da u skladu sa Zakonom, svi zaposleni imaju pravo na naknadu troškova za dolazak i odlazak sa rada i to najmanje u visini pune cene mesečne pretplatne karte u javnom saobraćaju, ako poslodavac nije obezbedio sopstveni prevoz.”
(Mišljenje Ministarstva za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja, broj 011-00-185/2016-02 od 1.4.2016. godine)