Član 8. Zakona o radu (“Sl. glasnik RS”, br. 24/2005, 61/2005, 54/2009, 32/2013 i 75/2014 – dalje: Zakon) propisuje da opšti akt (kolektivni ugovor i pravilnik o radu) i ugovor o radu ne mogu da sadrže odredbe kojima se zaposlenom daju manja prava ili utvrđuju nepovoljniji uslovi rada od prava i uslova koji su utvrđeni zakonom. Opštim aktom i ugovorom o radu mogu da se utvrde veća prava i povoljniji uslovi rada od prava i uslova utvrđenih zakonom, kao i druga prava koja nisu utvrđena zakonom, osim ako zakonom nije drukčije određeno.
U članu 9. Zakona propisuje se da ako opšti akt i pojedine njegove odredbe utvrđuju nepovoljnije uslove rada od uslova utvrđenih zakonom, primenjuju se odredbe zakona. Pojedine odredbe ugovora o radu kojima su utvrđeni nepovoljniji uslovi rada od uslova utvrđenih zakonom i opštim aktom, odnosno koje se zasnivaju na netačnom obaveštenju od strane poslodavca o pojedinim pravima, obavezama i odgovornostima zaposlenog – ništave su.
U članu 178. Zakona utvrđeno je da zaposleni ima pravo da poslodavcu otkaže ugovor o radu. Otkaz ugovora o radu zaposleni dostavlja poslodavcu u pisanom obliku, najmanje 15 dana pre dana koji je zaposleni naveo kao dan prestanka radnog odnosa (otkazni rok). Opštim aktom ili ugovorom o radu može da se utvrdi duži otkazni rok ali ne duži od 30 dana.
Prema tome, otkazni rok od 30 dana iz člana 178. Zakona je imperativnog karaktera, odnosno isti član ne dozvoljava da se opštim aktom ili ugovorom o radu zaposleni obaveže na duži otkazni rok od 30 dana.
Opšti akt ili ugovor o radu koji predviđa duži otkazni rok je u suprotnosti sa navedenom odredbom Zakona, pa takva odredba ne obavezuje zaposlenog, već se neposredno primenjuje Zakon, saglasno čl. 8. i 9. ovog zakona.
Mišljenje Ministarstva za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja, br. 011-00-454/2015-02 od 24.4.2015. godine
